Waar waren we gebleven… Deel 2
En aldus tjoekte de trein langs de oostkant van ons land, langs Den Bosch, en Nijmegen , en Arnhem lustig richting de Hanzesteden verderop.
Van m’n conditie kwam helaas niets terug. M’n lijf was moe, de dag was wat dat betrof al bijna om. Maar op station wachtte een opgewekte dochter die me hielp met de rolstoel uit die trein, en ze had een leuke ‘Low Battery’-trui voor me, en bovendien een glitterpet voor op het avondfeest van haar bruiloft op 22 juni.
We togen de stad in , richting centrum. En plotsklaps kwam ik tot de ontdekking dat m’n nieuwe rode tas nog in de trein stond… In alle gedoe niet meer aan gedacht, dat zul je altijd zien…
Zwolle is een mooie hanzestad. Best we veel te doen op het gebied van kunst, en leuke andere winkeltjes verspreid in het stadscentrum. Een leuk muziekwinkeltje waar een mooie Hohner Beatles-mondharmonica op het schap lag die uit zichzelf de winkel uit zou lopen als ik ‘m niet meteen kocht…
Een hebbedingetje hoor, want ik heb al een Hohner C in hout uitgevoerd, en eenzelfde, maar dan in bamboe. Het voordeel is dat bamboe niet uitzet als het vochtig wordt. Maar anderzijds is het niet de bedoeling dat je spuugt in je mondharmonica, laten we wel zijn. Zo ga je niet met je mondharmonica om.
En we gingen voort. Zoë bleek de adresjes wel te kennen, en al terrasjes-hoppend kwamen we bij wat menigeen de mooiste boekhandel van Nederland vindt: Van der Velde Boeken in de Broeren. Gevestigd in een kerk, de Broerenkerk, waarin drie etages vol boeken wachtten op een smulpaap als ik. Ik heb geen plek voor boeken, maar ik voel me altijd fijn in zo’n omgeving. Voor m’n kleinkinderen kocht ik een boek van Boer Boris, bij de kleintjes welbekend. Boer Boris is grappig, en in dit boek heeft hij een wagen vol met gekleurde eieren. Wat ging Boer Boris daarmee doen..?
Ik weet het niet. Da’k ut nie wit. Aan de balie werd er een fraai papier omheen gewikkeld, en ik kreeg het boekenweekgeschenk van de familie Chabot in de handen gedrukt. Wat een feest..!
Daarna heerlijk op het terras, mensen kijkend en volop babbelend over de bruiloft, die steeds dichterbij komt. Zoë en haar verloofde maken er een grandioos feest van, niemand zal iets tekort komen. Een bevriend zangeres wil weten welk lied ze moet zingen als ik Zoë door het gangpad naar voren breng om haar uiteindelijk weg te geven aan Leo, haar geliefde en vader van kleine Lauren en Jaspertje. Hoe mooi kan het leven zijn…
De dag was omgevlogen, en de trein, waarin de rust heerste, bracht me weer naar Roosendaal. Nog een algemene controle door een van de zusters, die natuurlijk alles wilde weten over de gepasseerde dag , en dan de dag laten passeren in gedachten, waarna de slaap als vanzelf volgde.
De 19e maart, hij was weer om…