‘Ik word nat, en ik bedenk: verrek, daar heb je Henk..!’
Vanavond kort na negenen trotseerden mijn kameraad en voormalig collega inenen de laatste uitspattingen van een storm die men Henk heeft genoemd. ‘Henk’, hoe verzin je het. Zelfs je hond noem je geen Henk, toch..?
De dikke druppels dansten overal over het plaveisel en spatten zelfs met kracht weer terug omhoog, en de ruitenwissers kregen hun werk amper gedaan. ‘Kijk’, attendeerde ik mijn chauffeur, wijzend op wit koplamplicht in de verte, ‘er zijn mensen die zelfs met dit weer met de auto op pad gaan..!’
Het moest vanavond allemaal niet gekker worden, die stelregel was al snel gesteld.
Maar, in ieder geval, we hadden een zinvolle middag achter de rug. Er moest ontzettend veel digitaal fotomateriaal doorgenomen, besproken en geselecteerd worden, en dat allemaal ten bate van deze website.
Beroepshalve zijn we elkaar na jaren dagelijks samenwerken wel gewend bij het verwerken van foto’s, een Brabants Nieuwsblad is er groot mee geworden, en het is grappig om te merken dat we nog steeds zonder al te grote woordenwisselingen van elkaar weten wat te doen.
Vier jaar fotografie waarin de fotograaf zijn verloren kunsten weer trachtte op te pakken, en opnieuw probeerde te vervolmaken, daarin is het oordeel van de fotograaf alleen niet voldoende. Daarom zijn de bevindingen van de collega, die hem al zo lang kent, onnoemlijk belangrijk.
Deze vorm van samenwerking levert enorm veel genoegen op. Verloren geachte momenten gaan door slechts één simpele foto weer uitbundig leven, en dat maakt dat dezelfde foto helemaal niet zo simpel is geweest.
En aldus groeit de website aadmeijer.com gestaag, en wordt steeds boeiender.
‘Lekker buitje’, zei Noach toen de Zondvloed begon…
Maar wij.., wij hebben Henk..!
Laat mijn vader nou Henk heten. 😉
Weet je moeder dat ook..? 😉
Hoe denk je dat mijn schoonvader heette?
Haha, leuk is dat..! 😉
Mooi!