Het is nu intussen toch echt wel zomer. Moppertijd. Misschien wel een beetje terecht ook, want het is te zot of te bot. Dan weer te nat, dan weer te droog. Dan weer te koud, of weer te heet. De mensen om me heen hebben het er maar druk mee.
Ik ga er wat makkelijker mee om, heb me zelf geleerd om dingen te nemen zoals ze op me af komen, en het weer speelt daar uiteraard een voorname rol in. Wat een weken liggen er nu achter me. Het prachtige huwelijk van Zoë en Leo, en in feite ook hun kindjes, heeft veel dingen voor me duidelijk gemaakt. Dat het een mooie dag werd in alle opzichten, moet voor hen voorbestemd zijn geweest, dat kan niet anders. En een paar dagen erna met Zoë en Leo tussen een vrolijke massa van 70.000 mensen meebeleven hoe Bruce Springsteen boven zichzelf uitsteeg in het Goffertpark in Nijmegen, was in feite het uitroepteken achter de vaststelling.
Het heeft me ook doen beslissen beter te luisteren naar mensen in mijn inner cirkel die het goed met me menen. Ik kan nu eenmaal geen complete dagen meer maken. Het leven is zwaar, als je nog van alles wilt. En ook als je iets voor anderen wilt. Maar intussen zijn De Kwieke Ketsers lekker bezig op hun baan met een tas vol picknickwaar grote babbels heen en weer. Zelf ben ik op m’n oude liefde teruggevallen: Fuchsia’s kweken.
Was dit in de jaren ’80 nog een rage, waarin iedereen zich bezig hield met deze plantjes met hun vrolijke ballerinabloemetjes, en op namen sorteerden, nu zijn het armzalig gevormde plantjes die in massa en goedkoop aan de man worden gebracht. En dan schept het mij plezier er nog iets van te maken en moet ik toegeven dat het wel grappig is om te beseffen dat ik niet achter de Geraniums wilde gaan zitten, maar dat wel achter de Fuchsia’s doe.
Wat ze doen is structuur brengen, en een rust over me brengen die ik de afgelopen jaren niet meer kende. Het prullen aan de blaadjes, het verwijderen van de besjes, hoe truttig ook, het geeft me een voldaan gevoel. Tevredenheid, rust en acceptatie.
Een kostbaar bezit, en zo op het eind van je leven krijg je het dan maar mooi mee…