Heel gek, maar mijn zaterdag begon in feite laat op de vrijdagavond al. Maat Alfred speelt bij Gift’m Kèès en maakt dan zo hier en daar een fotootje. Gisteren vanuit De Raats en vanuit Het Wapen waar het stikgezellig was. En ook een foto met een opdracht: zoek Kaatje… Het kostte me nogal wat amusante tijd en uiteindelijk bleek ik haar echt niet te kunnen vinden, terwijl het best simpel was.
Het bracht me ineens op het idee voor ‘Tullepetosia’. En plek op mijn website waar ik dergelijke foto’s plaats. Niet van mezelf dus, maar van de Tullepetaone ter plekke. Leutige zoekplaatjes, zal ik maar zeggen. Vermelding van de fotograaf is belangrijk, zij zijn mijn ogen,, te midden van het leutgewoel.
Na een goede slaap vanmorgen opgestaan en genoten van het zonlicht dat buiten kleurend in het zwerk steeg. Het bracht warmte en blijheid in de huiskamer, en toen ik mijn loopoefening in de lange gang die naar het Atrium leidt trachtte te volbrengen, zat er al best wat bezoek binnen. Koffie..!
Ik schoof bij wat kaartende huisgenoten aan, en we wisselden van gedachten over het leven binnen, en het leven buiten. Immers, er wonen best wel wat NAH-patiënten thuis, alleen of binnen hun relatie. De zorgt fladdert daar wel binnen, maar ja, toch…
Het blijft voor mij een hot item, dat verborgen verdriet. Ik dacht aan het mailtje van een interieurontwerpster die zich met ‘prikkelvriendelijkheid’ bezig houdt. Een mail met een gedachte die een ander soort licht werpt op de materie waar wij beiden, op een eigen manier, mee bezig zijn.
Het was vergelijkbaar met het licht dat in het Atrium, op een bijna zalvende wijze op de bleke gelaten van de bezoekers en cliënten, viel. Hier en daar een glimlach, een kwinkslag, een selfie… De zon op deze dag leek elke hoop extra warmte te geven.
Ik ga geen verrassende dingen beleven, vandaag. Blijf binnen, de pijn uit de weg gaand. En beseffend dat 2024 wel eens cruciaal in mijn leven zou kunnen worden. En niet enkel vanwege het huwelijk van mijn grote, ooit kleine meid. We tellen nu af naar de dag dat ik bij de kleermaakster mijn ontwerp van het pak op tafel leg. Dan pas, en niet eerder.
Al zijn er mensen, en niet alleen mijn dochter, die dat het liefst nu al zouden willen zien… Hè toe nou…
..en door maar weer Aad. Hoop dat de zalvende zon je kracht geeft… liefs t.