28 januari 2024

Geplaatst op

Hoe vervelend deze morgen, waarbij mijn dag begon door gewekt te worden. Ik kan daar maar niet aan wennen, en bovendien begrijp ik niet waarom ik mij zonder directe aanwijzing verslaap.

Maar ja, het was dan maar eenmaal zo. De zuster die mij de dag in wilde helpen kon haar tijd aan een ander besteden, en ik liet tijdens het drinken van een bekertje automatenkoffie het besef toe dat het zondag was. Zij die The Muppets kennen zullen zich de twee oude lieden Waldorff & Stadler met hun balkonscenes voor de geest kunnen halen. Nu, welaan, zij twee zijn verenigd in het karakter van mijn tafelgenoot aan de rechter zijde. Het commentaar was niet van de lucht terwijl ik mijn licht geroosterde boterhammetje besmeerde met een kunstmatigachtige gelei uit zo’n pokkenkuipje, ook wel ‘jam’ genaamd.

Het commentaar van de buurman was nog niet stilgezwegen of dat van een passerende zuster volgde. Of ‘wij er niet aan dachten ons eens te gaan scheren’. Dat was niet tegen dovemansoortjes gezegd. Ik verklaarde terstond dat ik daar niet aan dacht omdat de vrouwen die ik in mijn leven gekend heb een ongeschoren man altijd heel sensueel vonden. Vreemd dat de zuster dat nooit ervaren had. De bejaarde buurvrouwen om mij heen ook niet, bleek al snel, al wekte het wel wat kippengekir op. Op de vraag wat hen vroeger in extase bracht als het op mannen aankwam, volgde een druk gekakel onderling maar een duidelijk antwoord kwam er niet uit. Maar de gezelligheid, die zat er meteen in.

Ik trok me verder maar terug. Voor die avond was ik te eten uitgenodigd door goede vrienden, dus mijn energie voor de dag moest enigszins verlegd worden. Bovendien was er een brief voor mij aangekomen, handgeschreven nog wel, en over zaken die er toe doen. Wat een heerlijke charme kan er van dergelijke post uitgaan. Ooit verguist als ‘ snailmail ‘ tijdens de intrede van de email, maar nu met warmte verwelkomd.

De maaltijd bij mijn vrienden die avond bracht iets van een Kerstmissfeer terug: hert met stoofpeertjes, schorseneren en gebakken aardappeltjes, en bovendien een heerlijke wijn erbij. Bovendien iets wat nog belangrijker is: een goede conversatie, besprenkelt met wat kwinkslagen en lachtranen.

Hoe belangrijk in deze zorgelijke tijden…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *