Ik verwachtte dat het vandaag weer een betere dag zou worden. Een trajectje, ongemerkt in m’n binnenste uitgezet, om de verloren energie weer langzaam op te gaan bouwen.
M’n agenda had al een ultravroege afspraak staan. De afspraak die ik elke dinsdag doorgaans met Karin heb, bedoeld om mijn borstademhaling te onderhouden en liefst te verbeteren. De mondharmonica is het toverinstrument en het ging van in den beginne meteen al zo goed dat medebewoner en vriend Peter Lisapaly, die steeds vaardiger met de gitaar werd, gevraagd werd aan te sluiten bij onze oefeningen, die eigenlijk altijd op bekende songs gebaseerd zijn.
Peter heet inmiddels ‘Petertjuh’ en Karin ‘Kaatje’ en we hebben veel plezier als we tegen de piano aanhangen.
Karin barstte vandaag van de energie, en dat brengt ze dan onmiddellijk over. Peter en ik hadden enkel ‘Blauw’ van The Scene als huiswerk gekregen, maar in volle vaart werden er zo’n 4 andere nummers uitgeknald. Niets gerepeteerd, gewoon voluit. Al hield Karin wel in de gaten of ik het ademtechnisch wel kon bijhouden.
Daarna even in de ruststand. Heel verstandig, want ik verwachtte eind van de morgen Toon Willemse van NAH Club Roosendaal en Martine van Dommele van de organisatie Belevingsfestival Roosendaal op de koffie. Martine heeft nog nooit te maken gehad met ons Café De Halve Smart, en wij hadden nog niet echt kennis gemaakt met Martine.
Al met al kon ik tijdens de lunch tevreden zijn. Ik had deze ochtend geen energie gemorst, alhoewel de kans daarop groot was.
Toch wel wat gerust, en daarna even naar de Jumbo. Dat was ook alweer even geleden, maar het menu van deze avond deed Ad en mij besluiten om maar twee kant-en-klare maaltijden tot ons te gaan nemen. Het gaat beter, maar niet elke dag. Dat blijft vreemd, omdat men in een ander zorgcentrum, in dit geval De Sjampetter, wél in staat is de bewoners tevreden te houden.
Het zal nog wel even blijven duren, en ik toog op m’n gemak naar de ruimte waar m’n agoge zich doorgaans met haar bezigheden actief houdt. Was ze vorig keer al voorzichtig met me begonnen, ze leek dit nog even door te willen zetten.
Dit tegen mijn zin. Ik wil snel weer fit zijn, ik heb te lang op een rangeerterrein gelegen, alle energie uit me weg voelen vloeien. Dus gelukkig kreeg ik wat krachttraining en wat pijnlijk geduw en getrek aan m’n lijf. Dan pas voel je dat je iets hebt gedaan, en dat doet goed.
En zo is de dag alweer bijna om. Iedereen klaagt dat de tijd zo snel gaat, en ze hebben gelijk. Hoe dan ook, het begin van de Petanquebaan is er, vandaag zijn ze begonnen, en ligt er een nette nieuwe toplaag op.
We kunnen niet wachten..!