Woensdagmorgen vanmorgen.
Ik mocht al meteen kennismaken met een nieuwe zuster, eentje met kleur en een prachtige naam. Bovendien als verschijning zeer aangenaam.
Vaak worden ‘nieuwelingen’ bij mij weggezet. Ook als er examens ‘op iemand’ gedaan moeten worden schijn ik de aangewezen persoon te zijn. Iemand wegwijs maken doe ik graag, als de persoon werkelijk interesse toont.
Is het een nieuwe bewoner met weinig interesse, dan kan ik het niet laten om op het eind van mijn betoog langs m’n neus weg te zeggen dat de douchemuntjes bij mij verkrijgbaar zijn.
Sinds twee dagen is er een nieuwe vrouw komen wonen, ook uit een dieptrieste CVA-put geklommen en alleen gelaten. Het is zaak om haar zo snel mogelijk zich ‘thuis’ te laten voelen. Ik ken het verdriet en merk op deze moment nog de pijnlijke littekens. Vanmiddag kwam ze even bij me kijken toen ik in de gang de gracieuze schaduwbeweging van een solitaire klaproos aan het fotograferen was. Ze vond het een beetje vreemd, maar was daar gelukkig ook eerlijk in. ‘Tja, herseninfarct…’, grapte ik haar toe zonder mijn aandacht voor de klaproosschaduw te verliezen. Maar, ze was al doorgelopen, merkte ik.
Vanmorgen een grote verrassing: een postpakketje, een doosje met een rood papiertje en een rode schoenveter als striklint. Ik was vlak tevoren klaar met een muzieksessie met Kaatje en Petertjuh, en moest dus even wennen aan het idee een rood pakje met inhoud ontvangen te hebben.
Het pakje werd vergezeld door een kaart, met een volgeschreven aan de achterkant van de beeldzijde. Een wit koffiekopje, met daar op een cartoon gemaakt door mij, van een toenmalig Bergs café. Met ‘Bergs’ bedoel ik uiteraard de ‘op Zoom’- versie.
Het handschrift stemde mij warm, deed mij goed. Iemand uit een tijd zo lang geleden, en die ik zo bewonderde om haar manier van schrijven en die ik een paar maandjes geleden nog mocht ontmoeten op de Reunie van Brabants Nieuwsblad.
Het riep meteen talloze beelden en zoveel plezier bij me op, dat het me die middag niet uitmaakte dat ik door de ijskoude regen reed om ‘iets oranjegs’ voor m’n buurman te halen en kippendrumsticks voor vanavond.
De foto’s op Facebook van vrienden op avontuur in Italie, de nieuwe bewoonster, de positieve energie van Kaatje en het feit dat ik me weer iets fitter voel, en daardoor wat zekerder, het geeft me allemaal wat duwtjes die zorgen dat mensen zich soms afvragen ‘waar ik het vandaan haal’.
En zo zit dat..! 😉
En zo zit, of staat dat…. doedekeigoegij!
Ja Aad.. waar haalje het eigenlijk allemaal vandaan..🤣 van anderen.. maar ik geloof dat je het domweg uit jezelf haalt, iedere keer weer! Dikke Pluim!
Goed bezig Aad, beetje voor beetje.