Elke dag een weblog schrijven, en nu toch al 16 dagen. Over de content heb ik nog niet uitputtend nagedacht, ik ben gewoon begonnen.
De reden is simpel: ik vond dat ik te weinig schreef. Te weinig om vlotjes regels uit m’n mouw te schudden zonder na te denken over de stijl, de opbouw, de spelling. Om dat vast te houden moet je blijven schrijven, anders verlies je het op den duur van jezelf.
Ik denk dat die stelling niet enkel opgaat voor mensen die na een herseninfarct doorsukkelen, dat permanent je hersens bezighouden. Taal vraagt er ook een beetje om. Dat taal leeft merk je aan het ontstaan van nieuwe talen binnen de onze. Godfried Bomans ontdekte het al in zijn tijd, ‘antitaal’, geïmporteerd door immigranten en onszelf, met name de jeugd. Hun omgangstaal groeit en groeit door nieuwe woorden en afkortingen. Hoe makkelijk werden termen als ‘Sjonnies en Anita’s’ gebezigd, en hoe intensief is de groep vulgaire termen niet gegroeid. Ik kan dat allemaal niet ‘ff’ ophoesten, het is teveel.
Ik hoor het graag aan van de jonge meiden die hier werken, het geeft een soort eigen code weer. Mijn achternaam is ook een woord dat gebruikt wordt in de straattaal, bijvoorbeeld door de rapper LouiVos, en voor de jongedames een reden om me lachend toe te zingen: Skip die kechs, ik wil meijers – tienduizend keer die meijer – alles cash, millie meijers etc… Maar goed, het houdt me bezig, dat kun je wel zeggen. Dat er al een woordenboek Algemene Straattaal is, maar daarnaast ook een Rotterdamse, en vanzelfsprekend bijna een Amsterdamse, moge duidelijk zijn. Zou het de indruk wekken dat het taalverloedering is, dan is dat een misvatting. Het tegendeel is waar, het is een verrijking.
Want een befkanarie is geen vogel, namelijk.., en zo meer.., en nu heb ik zin in een brokomo ( broodje kroket met mosterd… ). Later..! ( Groetjes ) Challas..! ( Doei). ( En zoek de term ‘kechs’ maar niet op, zei één van de meiden… 😉)