23 februari 2024

‘Dat het nu eens niet gewoon droog kan blijven…’ Ik hoorde het een vrouw op enige afstand zeggen. ‘Verzuchten’ is misschien een beter woord. Het klonk alsof ze zojuist een verkeerd cadeautje had gekregen.

In dat opzicht zou ze wel eens gelijk kunnen hebben. Per slot van rekening kan elke dag een cadeautje zijn, al geldt dat niet voor iedereen. Het was wel de regen die het mijn dag vandaag moeilijk maakte om in te plannen.

Gisteren had ik met mijn agoge al een half uurtje besteed aan ’rollatortje kijken’, op mijn laptop. Dat moest enigszins vervroegd gebeuren, omdat mijn ‘leenrollator’, zo oubollig en oranje als-ie was, gestolen was. Gewoon, in het voorportaaltje , waar doorgaans rollators braaf wachten op de terugkeer van hun baasje. Daar. Op klaarlichte dag. Foetsie, om voor altijd verdwenen te zijn.

Dus vanmorgen, met een bakje koffie erbij, een rollator uitgekozen. De prijs viel mee, hij kwam als beste opvouwrollator uit de test. Matzwart, dus beschaafd en op te pimpen a la De Stijl. Zoals m’n rolstoel. Nog voor de zekerheid aan de zuster gevraagd welke maat zusterzitje ze prefereerde. Immers, zusterbillen kunnen onderling verschillen, en daar dien je als bewoner van een zorgcentrum bij aanschaf van een eigen rollator rekening mee te houden. In verband met het zusterzitje. Op zusters moet je zuinig zijn. Altijd.

Eenmaal besloten en besteld, was het met de energie waarmee ik aan de dag begonnen was, al snel gedaan. Misschien kwam het door mijn boodschappenretourtje richting Jumbo. Dat toch nog steeds de koude in de lucht mij parten speelt. Wie zal het weten. Ik opper maar wat, zoals iedereen de laatste tijd doet. Wat opperen.

De dag besluitend hoop echt dat het voor mensen die somber worden van dit weergedrag, het snel beter, in ieder geval droger zal worden. Met een beetje zon. Een veelbelovend zonnestraaltje.

Als een welverdiend cadeautje…