De dag begon eigenlijk best leuk. Een zuster die ik een tijd niet had gezien stapte m’n kamer binnen. Ze was met zwangerschapsverlof geweest en was nu moeder van een jongetje waarmee het heel goed ging. Ik vind dat leuk, dat iemand ongedwongen zich zo gelukkig kan voelen.
Na het ontbijt stond Karin met haar gitaar alweer bij mij, en niet veel later zaten we met Peter in het Atrium al weer heerlijk muziek te maken. Het lukte me vrij aardig om m’n partijtje mondharmonica in te vullen, en het enthousiasmeerde de voorbijgangers die hun weg langs de piano namen om naar werk of afspraak te gaan. Voor het overige hield ik me rustig. Tussen 13.00u en 15.00u had ik twee dingen voor Pont des Arts te doen. Voor de opening van de expositie aanstaande vrijdagmiddag moest ik bij onze vrienden van Vliegend Museum Seppe een honderd jaar oud leren pilotenpak gaan halen, met etalagepop en al.
Ik heb helaas dankzij m’n CVA wat verminderde kracht, maar de mannen verlangen niet dat ik sjouw. Welnee, het is de babbel die het ‘m doet. Zegt men. Voor hen is Pont des Arts de directe lijn naar de familie van Pinneke Bus, de roemruchte Roosendaalse vliegpioneer die begin vorige eeuw twijfelachtige furore maakte op en boven o.a. de wei van Dekkers. Dus het bezoek was amusant, en ik kon nog even in de gauwigheid wat foto’s tussen hun verzameling vliegtuigen maken. Ik vind het leuk daar, en je doet altijd wat meer kennis op. Zo heb ik nooit geweten dat het ontstaan en de groei van Seppe voor een groot deel te danken is aan Prins Bernhard. Hij hield er graag zijn ‘koffiestops’. En wat dies meer zij.
Voordat ik in Seppe aan de grote vergadertafel was aangeschoven, was Lijst- IN van Ton Jaspers al met een bezoekje vereerd. Immers, na een expositie en in aanloop naar de volgende, is het goed om met Ton van gedachten te wisselen. Het is een vakman, heeft ideeën en zijn kennis is vaak nuttig.
Helaas was de Galerie iets veranderd, vanwege een onverhoopte lekkage. Alles wat anders mooi gepresenteerd staat en hangt, was nu verplaatst. Een melodramatisch beeld , wat ik dan ook meteen vastlegde. Meteen ook met Ton de recente ontwikkelingen rond Pont des Arts besproken, en de nieuwe ambities op een nieuw adres. Een prachtig adres, met ruimere kansen.
Maar dat komt er allemaal nog aan. Ook vandaag moest ik ruim rust nemen, want morgen wacht de Biesbosch: NAH bestaat 5 jaar, hoe is het mogelijk ..! Bewoners en een gedeelte van de medewerkers bemannen een grote fluisterboot waarop ze kunnen lunchen en naar buiten koekeloeren. Ik verwacht een heerlijke, georganiseerde chaos. Wat een feest..! Vanmorgen tijdens het ontbijt hebben we al geoefend op muziek van De Sjonnies, dus we gaan het allemaal meemaken.
Morgen dus…