Vandaag maandag, en dus weekmarkt in Roosendaal. Ik ben er graag, banjer een beetje rond, drink een bakje koffie en kom altijd wel bekenden tegen. Vanmorgen was Isha er echter, en marktkooplui hebben het niet zo op stormen. Voor mij was het ook verstandiger om … Lees verder22 januari 2024
Het was vanmorgen 7 uur toen ik met een schuin oog het rode retroklokje op m’n nachtkastje beloerde. M’n nachtkastje is trouwens geen echt nachtkastje omdat het er overdag ook staat en ik er nog een nachtkastje naast heb gezet waardoor het een geheel andere … Lees verder21 januari 2024
Terwijl ik dit schrijf is het zaterdag. De dag van De Grote Uittocht. Menig medebewoner ‘mag’ dan naar huis. Voor de meesten betekent dat naar hun geliefde, de partner waarmee ze een thuis delen, lief en leed, blij met elkaar. Het geluk is in hun … Lees verder20 januari 2024
Ik had meer verwacht van deze vrijdag. Hoe anders kunnen de dingen al bij het opstaan anders gaan. Ik voelde me al niet fijn, en ook was het snoozlebad heilzaam en langer qua tijd dan anders, je verbergt voor het zorgpersoneel weinig. Er wordt en … Lees verder19 januari 2024
Gisteravond was de Nieuwjaarsreceptie van de Cultuur Verbindt, in de De Kompaon aan de Markt, een schitterende gelegenheid voor een activiteit als deze. Jawel. Mensen die niet goed weten wat ze zich bij de Cultuur Verbindt moeten voorstellen; ik kan daar kort over zijn. In … Lees verder18 januari 2024
Schnauthalten. Intussen geen onbekende naam meer, en ontstaan uit vriendschap. Een begrip. Het handelt allemaal zo’n paar jaar terug. M’n treinvriend Ton besloot nadat ik door een herseninfarct getroffen was om mijn kostbare treinenverzameling bij hem thuis op te slaan. We spraken erover toen ik … Lees verder17 januari 2024
Elke dag een weblog schrijven, en nu toch al 16 dagen. Over de content heb ik nog niet uitputtend nagedacht, ik ben gewoon begonnen. De reden is simpel: ik vond dat ik te weinig schreef. Te weinig om vlotjes regels uit m’n mouw te schudden … Lees verder16 januari 2014
Nu we gearmd in het tussen zwalkende kluners door laverend park, een enorme kletterend en stoer wijdbeens plassende man in ons zichtveld passerend, Parrotia betraden, zag de vriendin aan wiens arm ik hing kennelijk haar kans schoon, en duwde me parmantig, maar stellig, in een … Lees verder15 januari 2024
‘Er is niets zo makkelijk als Opa worden’ zo praat ik honderduit tegen medebewoners en vrienden. Immers, je hoeft er niets voor te doen om een kleinkind te krijgen. Het benodigde kunstje is bekend, mag je aannemen, en ik heb niet op de rug van … Lees verder14 januari 2024
Het kan dit keer tien keer Klunen zijn, komende zondag, het wil met mij niet lukken. Of het nu de vonk is, die ik mis, of omdat het de laatste twee maanden toch al niet zo lekker rendeert in mij, of omdat het Klunen en … Lees verder13 januari 2024