De dag begon vandaag niet leuk.
Ik had gisteren een intensieve dag beleefd, en was dus niet vroeg opgestaan. Maar ineens ging het volle licht aan, iets wat je bij een NAH-persoon nooit moet doen. Een invalbroeder, zonder enige kennis van zaken, had dit gedaan. Na het opstaan zag ik dat hij hetzelfde in de huiskamer had gedaan. Alle lampen stonden voluit. Ik wees hem op zijn onkunde en temperde het licht terwijl ik hem nogmaals uitlegde dat dit een NAH-huiskamer was, en wat de gevolgen voor ons bewoners, voor de rest van de dag waren. Hij negeerde me en wilde de lichten weer voluit zetten, maar gelukkig kwam er een zuster op tijd om dat te voorkomen.
Maar goed, ik stond al te trillen van woede en m’n medebewoners zouden voor de rest van deze dag wat stilletjes blijven. Immers, hun hersens waren al meteen vermoeid door het felle licht. Ik had me al voorgenomen een rustdag te nemen en me te verdiepen in het leven en werk van één van ’s werelds beste fotografen ooit. En ik had een koffieafspraak.
Wiekendael Spoor krijgt namelijk van sponsor Jaap Tuk een schitterende bronzen Tullepetaon op sokkel van de hand van kunstenaar Toon Verbraak aangeboden. Die plechtigheid staat komende donderdagmiddag te gebeuren tijdens het RAC-bal, maar sponsor Tuk wilde liever dat het kunstwerk al binnen Wiekendaels muren zou zijn. Begrijpelijk. We laten niets aan het toeval over.
En zo kabbelde de dag voort. Ik sleutelde wat in de machinekamer van aadmeijer.com, bereidde het een en ander voor en hield me keurig aan de afspraken betreffende mijn oefeningen. Ik was een voorbeeld-bewoner vandaag.
Buiten is in het schemer de avond al begonnen, en maken de Tullepetaone zich op voor de leut. Ze vieren het omdat het mag, en omdat het kan.
Geniet ervan met z’n allen..! 😉
Wat vervelend dat zo’n broeder broekie dat niet weet van het licht te temperen.
Ja, ik wist dat ook niet, maar gelukkig, ik ben ook geen zorgzuster he.
Alhoewel, ik zou me best kunnen vermaken als vrijwilligster bij Wiekendael hoor….!!!
Maar ze zitten vast niet op een oudje als vrijwilligster te wachten denk ik…
Ja, de Tullepetoane die zitten al te springen.
Vroeger was ik ook heel lang een Tullepetaon, nadien was ik 33 jaar een Krab en nu ben ik al vanaf 2009 een Torensjouwster.
Ook niet verkeerd hoor.
Ik ga dit jaar weer verkleed als non, trouwens ik heb een blind-date meej onze lieve Heer.
Ik heb op zolder een grote zonnebril liggen en een blinde geleidestok.\
Ik zei gisteren tegen mijn vriendin nog, zou dat kunnen of is dat heiligenschennis.
Zij begon te lachen. Ze zei, ik denk dat als jij straks aan de hemelpoort komt dat onze lieve Heer zegt, kom nu eerst een date.
Ze moest wel lachen. Ze zei, vroeger kon dat misschien niet, maar tegenwoordig kan alles…!!!
Dus mijn nonnenpak gaat van de week uit de motteballen. Ik zal nadien een onze vader en weesgegroetje bidden, mocht ik iets verkeerds doen (of gedaan hebben).
Veel plezier, jij komt er wel..! 🙂