Ik had niet veel verwacht van deze zondag. De nattigheid zou heersen, en ik was gisteravond na het eten al zo moe dat m’n EVV-zuster me te slapen legde en, zoals m’n apneu-apparaat verraadde, ik 9,5 uur aan een stuk zou slapen.
De dag was open. Geen afspraken, geen doel om buiten te zijn. Ik bekeek geamuseerd de foto’s die ik toegestuurd kreeg uit de afgelopen carnavalsnacht waarop met lichtjes versierde rollators het belangrijkste onderwerp was. Ik begrijp de onderliggende boodschap heel goed, en dat doet me genoegen..
Maar ik bemerkte ook dat de tijdschakelaar van mijn aquarium gejat was. Eerder was er al een roestvrijstalen onderhoudsset verdwenen, en dit soort dingen frustreren me mateloos. Er kan hier van alles gestolen worden omdat iedereen in-en uit kan lopen, met dit soort wangedrag als gevolg.
Na m’n correspondentie gedaan te hebben ging ik verder met de voorbereiding van de expositie ‘Le Petit Prince’, te openen begin april in Galerie Pont des Arts. Het is een prachtig thema naar het boek van Antoine de Saint-Exupéry, een Franse piloot en schrijver die in 1944 om het leven kwam bij een militaire actie boven de Middellandse Zee, en waarvan de wrakstukken pas in 2008 gevonden werden.
Als schrijver verwoordde hij zijn opvattingen over de natuur, de mens en de menselijke waardigheid. Beroemd werd hij met het boekje Le Petit Prince (De Kleine Prins), waarvan 80 miljoen exemplaren in vele talen verspreid werden. De Kleine Prins, dat hij schreef in 1943, was bedoeld voor kinderen, maar heeft tot op heden ook talloze volwassenen weten te boeien.
En vandaar dus. De citaten van het prinsje zijn innemend waar, zoals : “Alle volwassenen waren eerst kinderen, maar niet veel van hen herinneren het zich”, of “Enkel met het hart kan men goed zien. Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen.”
Kortom, het maakt mijn middag niet geheel vervelend, al zie en voel ik graag mensen om mij heen. Wat dat betreft zou het beter zijn als we een maandje verder waren, maar maanden zoals deze heb ik onbewust nodig om me te bezinnen, dingen eens goed op zijn plaats te krijgen. Want het is niet enkel mijn gevoel dat zegt dat de tijd met ons een loopje lijkt te nemen. De dagen gaan in een zucht voorbij, en dat is gewoon niet leuk.
Wat mooi is, is dat Roosendaal al een voorschot neemt op Het Grote Feest: geniet met elkaar zo lang het kan..! 😊
Ach Aad, we hebben er elke dag weer een half uur licht bij, de Lente komt eraan en het wordt weer Rokjesweer. Rudy de Queljoe komt op visite voor een opnameproject en de CD van de Noya’s is klaar en gaat naar de perserij. Volgens Nippy, een Van Gogh! En dáár word ik dan weer blij van. Ik versta geen woord Moluks maar ik barst bij veel nummers van de Slikmomenten. (Heb ik ook bij Fado)
Jij wordt ook gek als je geen dag zonder muziekwerk hebt, toch Iman..? 😉