Geduld is een schone zaak, zonder meer. Maar dan wel als het zo uitkomt. We wachten op alles waar ‘Paas’ voorstaat, maar dat dit deze maartse paasweek allemaal nat en kouwelijk lijkt te worden, dat komt niet zo goed uit. Waar wachten we nog op.
De nachtzuster die zo af en toen eens bij me kijkt een luistert naar mijn paasverhaal van toen. De gedachte van weg met vriendin, met de kleine en de tent naar maakt niet uit welke camping. Je in de ochtend laten verfrissen door vers gevallen sneeuw op het tentzeil en een klam ochtendzonnetje dat alles verlichtte op een manier waarop je kon denken dat de toekomst op dat moment begon. Herinneringen die mij nu koesteren tijdens wat mindere dagen. De kleine staat op het punt van trouwen, en de sneeuw bestaat uit niet zichtbare vlokjes herinnering
De nachtzuster heeft mijn leeftijd van toen, maar dan nu. Ze trekt er met haar kampeerbusje op uit en ontdekt mooie plekken waar je ze niet verwacht. Veel mooie plekken zijn ons ontnomen, zoals de ooit zo gezellige kuststrook tussen Breskens en Cadzand, en zoveel oppervlakte aan knusse natuur zoals Zeeland die kende. Met een tweepersoonstentje gevuld met verliefdheid kun je er niet meer terecht…
Het Pasen van toen, het is in het heden steeds lastiger terug te vinden. Foto’s en filmpjes van kleine knuistjes die vrolijke eieren zoeken in de tuin van Pappa en Mamma, en Opa en Oma, die zijn nog in het heden terug te vinden. En zo passeert een klein stukje van de nacht, een klein stukje betovering, nog even opgeroepen door twee mensen, waarvan er eentje weer snel door moet met haar werk, en de ander weemoedig zijn hoofd op het kussen terug legt.
De ochtend volgt dan als vanzelf, met een grijs licht dat klaarblijkelijk geen zin in de dag heeft. En een dokter die kleur op mijn gelaat waarneemt, als zou ze die zelf erop getoverd hebben. En de dag neemt haar gang, ze zorgt voor een lief beterschapskaartje, zorgt voor bezoek, zorgt voor powertalk, zorgt voor een door mezelf ontworpen T- Shirt: Da’k ut nie wit.
Het zorgt voor vertrouwen, nieuwe inspiratie en af en toe even stilstaan, en dankbaarheid want intussen staat er op mijn kastje een chocolade haasje dat Heidi heet, een rieten mandje met gekleurde paaschocolaatjes en gele pioentulpen in een Jody-vase.
Pasen nadert, ik weet het zeker…